Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ-ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΠΩς ΣΥΝΟΔΕΥΣΑΤΕ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟΝ ΑΣΜΑ: ΚΛΙΚ ΕΔΩ! Το ακόλουθο κείμενο μου έχει δημοσιευθεί στην ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ του Πανεπιστημίου Κύπρου:

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ-ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ

Αλήθεια έχετε παρατηρήσει ποτέ τα πρόβατα; Όχι δεν ασχολούμαι με τους αξιαγάπητους αμνούς, ήταν ρητορικό το ερώτημα! Ας το θέσω αλλιώς. Έχετε δει ποτέ πρόβατα να ακούν μουσική; Εγώ πάντως τα βλέπω καθημερινώς και μετά μεγάλης ευχαρίστησής μου θα έλεγα. Μικρά και μεγάλα, σε όλες τις αποχρώσεις του άσπρου κτλ… Όλα ακούν, είτε το πιστεύετε είτε όχι! Ας αφήσω, όμως, τις λέξεις να γαργαλήσουν τα αυτάκια σας.

Είμαι, λοιπόν, χαρούμενος που σε αυτό το παρθενικό μου άρθρο για την Φοιτητική θα ασχοληθώ με ένα θέμα που ίσως να μην το αντιλαμβάνεται ο «πολύς ο κόσμος». Ίσως γιατί αυτοί αντιπροσωπεύουν το «θέμα».

Και επανέρχομαι. Τα πρόβατα, που λέτε, ακούν μουσική! Μάλιστα σε ιδιαίτερα μεγάλες δόσεις επί καθημερινής βάσεως. Και ακούν, φυσικά, μουσική για πρόβατα! Επωφελούμαι των λεγομένων μου και επεξηγώ σε ρυθμό power metal συγκροτήματος, εκ Σκανδιναβίας προερχόμενο: «Πριν πολλά-πολλά χρόνια ένας καλός κύριος είπε να φτιάξει κάτι σχηματάκια που θυμίζουν σταφύλια, μαύρου και άσπρου χρώματος. Έκανε εφτά (7) σταφύλια και τους έδωσε ονόματα από την Βίβλο (όχι, δεν τον έκαψαν στη Πυρά). Κατά ένα περίεργο τρόπο απέκτησαν σε ρυθμό power metal συγκροτήματος, εκ Σκανδιναβίας προερχόμενο, ιδιαίτερα μεγάλη φήμη (όχι δεν το έκαψαν στη Πυρά για άλλη μια φορά!). Οι νότες της μουσικής, για τις οποίες είναι ο λόγος, αποτέλεσαν το κοινό τρόπο έκφρασης που αναζητούσαν οι μουσική δημιουργοί ανά την υφήλιο. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν μουσικά έργα απείρου «κάλλους» και ψυχικής ευχαρίστησης που «ανασταίνουν και νεκρούς», όπως πολύ σοφά θα έλεγε και μπάρμπας μου. Τέτοια κομμάτια θεωρούνται (όχι μόνο από εμένα αλλά και από μπάντες power metal εκ Σκανδιναβίας προερχόμενες…) τα πολύ γνωστά σε όλους μας: Ρέκβιεμ σε Ρε ελάσσονα του Μότσαρτ, Για την Ελίζα του Μπετόβεν, Οι Τέσσερεις Εποχές του Βιβάλντι, το Γεια της Βανδή, το Αγάπη από Νάιλον της/του Βίσση… ο κατάλογος είναι ατελείωτος, ο συναγωνισμός μεγάλος, τα λεφτά λίγα και πολύ για να τα μοιραστούν! Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έργα τέτοιας (πλατινένιας και βάλε) αξίας».

Είναι αδύνατον να μην συγκλονιστεί ένα νοήμον άτομο από την δημιουργικότητα και την πρωτοτυπία αυτών των ανθρώπων που πρώτοι προσπάθησαν να φέρουν μια «άλλη πνοή» στo status quo των μουσικών δημιουργημάτων. Ο καθένας βέβαια προσέθεσε με την σειρά του και κάτι το καινούριο στα μουσικά ρεύματα τις εποχής του. Ο Μότσαρτ προσπάθησε να αποφύγει τη Θεομανία που είχε κατακλύσει τη μουσική του Μεσαίωνα (αυτόν μάλλον θα τον έκαιγαν αν δεν πέθαινε από «άγνωστα αίτια»), ο Μπετόβεν έφερε την μουσική στα όρια της και ο Φοίβος την EMI και τη Heaven στην Ελλάδα! Είναι σίγουρο πως αν ο Θεός άκουγε τα εξαιρετικής εμπνεύσεως και πρωτοτυπίας δημιουργήματα του τελευταίου, θα κήρυττε Κατακλυσμό νάμπερ 2 (στο σενάριο προβλεπόταν και Κιβωτός νάμπερ 2 σχήματος φέρυ-μπόουτ, αλλά δεν έγκρινε το κονδύλιο η ΦΕΠΑΝ= Φοιτητική Ένωση Πανεπιστημίου 'Κύπρου')…Όταν βλέπω τις κατακτήσεις του ανθρώπινου νου με πιάνει ένα ρίγος για το πόσο…ΠΡΟΒΑΤΑ είμαστε!

Και τώρα που αρχίζει να φαίνεται στο βάθος των εκφράσεών μου η βασική θέση του άρθρου, θα ήθελα να διαλευκάνω μερικά σημεία που ειπώθηκαν στα προειρημένα. Ελπίζω να γίνεται αντιληπτό πώς τα «πρόβατα» είναι μια μεταφορά που χρησιμοποιείται από το συγγραφέα, για να αποφύγει το λιθοβολισμό από φανατικούς υποστηρικτές της Ποπ μουσικής μετά τη δημοσίευση του παρόντος άρθρου. Από την άλλη, όμως, κινδυνεύω από φανατικούς Οικολόγους…Ευτυχώς που έρχονται εκλογές και έτσι έχουν ΚΑΙ αυτοί να παίξουν με κάτι! Η μουσική, λοιπόν, των συμπαθέστατων θηλαστικών με το άσπρο τρίχωμα χαρακτηρίζεται από πρωτόγνωρους ρυθμούς που ξυπνάνε και τα πιο βαθιά συναισθήματα (κάτι σαν το Herbal Essences) και από μελωδίες που θα ζήλευε και ένα power metal συγκροτήματα, εκ Σκανδιναβίας προερχόμενο…Εεε, συγνώμη…η προηγούμενη φράση αφορούσε το επόμενο άρθρο μου για την Ροκ μουσική! Λάθη γίνονται.

Διορθώνομαι και συνεχίζω. Η μουσική των προβάτων, λοιπόν, έχει τον «ήχο του φελλού». Είναι ευρείας εμβέλειας σε χώρες όπως το Τρινιτάν και Τονμπάκο, η Γουαδελούπη, τα Νησιά Φίτζι, η Ελλάδα και η Κύπρος…και σε άλλες χώρες που η νοημοσύνη των ανθρώπων μετριέται σε παράδες. Το αν μια χώρα διαθέτει αρκετά σημαντική παράδοση δεν επηρέασε καθόλου τους πολίτες της να παρατήσουν πανάρχαιες μελωδίες της φυλής τους και να καταφύγουν στον «ήχο του φελλού». Αλλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της εν λόγω μουσικής είναι η αυξημένη παραγωγή της κάτι που από μόνο του δείχνει το πόσο πρόχειρη και κατώτερη είναι η δουλειά σε ένα «μοντερνοεντεχνοελληνικοτρέντι» δίσκο. Εν ολίγης: «Ποπ…όπως ο φελλός»! Πιστεύω πως αν συνεχίσω να γράφω τοιουτοτρόπως στη Φοιτητική, σε λίγο καιρό δεν θα έχω φίλους! Δυστυχώς, όμως, δε μπορώ να ανεχτώ άτομα που μεγάλωσαν και ας πούμε ότι «ωριμάσαν», να ακούνε μουσική που το μόνο που μπορεί να προσφέρει σε έναν άνθρωπο είναι χαμένες ώρες από την ούτως ή άλλως ανιαρή ζωή του. Δεν λέω να γίνουμε όλοι οι επόμενοι συνθέτες που θα μείνουν στην αιωνιότητα για τις συνθέσεις τους, αλλά ούτε και εντελώς…ΠΡΟΒΑΤΑ!

Αυτά τα λίγα συνιστούν το πρώτο μου άρθρο για την Φοιτητική, που ελπίζω (όπως είπα και στην αρχή) να γαργάλισε τα αυτάκια σας. Τέλος το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο είναι ανοικτό σε όλους σας (όσοι τουλάχιστον φτάσατε ως εδώ) για επικοινωνία. Εις το επανειδείν και μην ξεχνάτε η: ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΑ…μπέ-μπέ!!!

Υ.Γ: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα, αλλά μάλλον στο επόμενο άρθρο θα ασχοληθώ με τα σκυλιά! You know what I’m talking about…

[Vasilis-Billy Petrides]

^{bpetridis@gmail.com}